Tribalismo e Insignificancia

Anda estes días por casa un amigo británico de Gatchán, un adolescente ben aleuto que está a namorar da "Galician-way-of-life". Alén das prototípicas e divertidas anécdotas (como que pensou que as cuncas de viño eran de salsa para mollar a empanada), sempre é curioso coñecer a visión dun foráneo no relativo á sociedade que o acolle. O outro día comentou que lle sorprendía positivamente que a mocidade non estivera tan tribalizada coma no Reino Unido. A raíz da observación viuse obrigado a deleitarnos cunha pormenorizada descrición dos grupúsculos sociais nos que a xuventude das Midlands (seica nas grandes cidades é aínda máis atomizado) se divide. A cousa mete medo.
Segundo nos contou, dunha banda están os emos (leáse imo), de estética punk-rockera, autocompasivos e depresivos por decreto, os goths e os rockers, máis clásicos. Logo están os plastics, moi coidadosos coa estética, snobs e socialmente maquiavélicos, os plastic-wannabe (é dicir, os "quiero y no puedo") e os trendies, vencellados ao futbol, obsesionados por ir elegantes e consumidores de mensaxes amarillistas. Finalmente están os chavs (subdivididos nunha chea de subgrupos segundo sexan de clase media -máis perigosos porque mercan armas brancas-ou de clase baixa/scallies) que se caracterizan por levar roupa deportiva, complementos de Burberrys, xoias de ouro e por unha actitude agresiva contra todo en xeral. Os chavs son especialmente anti-emo e anti-goth, así que son frecuentes as malleiras e peleas entre eles. Aos plastics tamén lles cae de cando en cando por elitistas. Os rockers adoitan levarse ben con todo o mundo e ser os principais proveedores de drogas brandas. Trendies e chavs adoitan levarse ben. Seica os geeks, freaks, nerds e burn-outs están á marxe destas historias. E a que veu esta sesión de antropoloxía urbana adolescente?

O curioso destas tribus é que son alleas a toda cuestión política. Teñen unha estética moi específica, unha xerga determinada, uns hobbies vencellados ao grupo e unhas relacións en grande parte canalizadas polo MySpace. Cada un na súa burbulla. A moda pasa a ser o elemento clave na identificación colectiva e a integración ou exclusión social dos adolescentes que volcan todo o seu tempo a cumplir o seu rol dentro da tribo, alleos á realidade socioecónomica do seu país.
Coido que isto é un síntoma máis da perda de senso nas sociedades occidentais, da desubicación xeralizada, dese retorno defensivo a grupúsculos-base de intermediación social que neste caso xa non son de base relixiosa ou nacional, senón estética. Perante a perda de referentes sociais nas sociedades modernas capitalistas, os rapaces pasan a identificarse con outra caste de entidades, que, todo sexa dito, nos máis dos casos son unha fonte de negocio que non fai senón retroalimentar un sistema apodrecido de seu. Que a adolescencia é unha etapa fodida non o nega ninguén, pero creo que o que está a pasar vai alén dos problemas de identidade xuvenís. E dío un robot que nunca deixará de ter 13 anos.