Checos e Bonecos (I)

Pensaba deixar nun post parte dos contidos expostos polo lúcido Žižek na súa visita a Compostela (moi ben o pasei escoitandoo), pero o certo é que o texto que elaborou para o ciclo do Consello de Cultura está dispoñible eiquí e unha conversa telefónica con Gontxarova fíxome mudar de parecer.
O ano pasado, nunha das retrospectivas da Filmoteca de Bcn, fiquei aparvada co traballo de Hermína Týrlová, a nai do cinema de animación checo. Vendo curtametraxes coma a abraiante e valente "A revolta dos xoguetes" (1947), na que toda unha tenda de bonecos se organiza para bater a un xeral nazi que quere eliminalos, preguntábame porque é tan pouco coñecido o traballo dos animadores checos por estas latitudes, agás pola toupa "Krtek" (o Mickey Mouse do Leste) que algúns de nós vimos ao tempo que as aventuras Son Goku (¿na Galega?).
Os filmes de Týrlová deron ás á fantasía de cativos e non tan cativos durante os tempos díficiles da Guerra e Postguerra nos que, malia ter a oportunidade de marchar ao exilio coa súa parella, ela decidiu quedar en Checoslovaquia e seguir "animando" tanto espíritos como bonecos. Calquera cousa podiase tranformar en protagonista das súas historias, dende un trapo de cociña a un feixe de canicas. Pero Týrlová é só o comezo da amplísima e moi heterodoxa historia de animadores e artistas do que hoxe se coñece como slow-motion. É unha mágoa que non haia nada dela no tubo.
O que está claro é que non podo inaugurar unha mini-saga sobre animación checa (ou pensabades que isto ía quedar así?) sen deixarvos ningunha mostra, así que velaquí un anaquiño da adaptación de "Soño dunha noite de vrao"que fixo Jiří Trnka, de quen falarei algo máis no vindeiro capítulo de Checos e Bonecos.


E xa que de checos e línguas foráneas vai a cousa aproveito para darlle publicidade ao Festival das Linguas que se celebrará estes días en Compostela e que adicará o mércores á literatura, cine e gastronomía (birra inclusive) do devandito país.