Funcionarios do horror

Ter un idioma tan enrevesado non é un motivo suficiente para odiar aos alemáns (e austríacos por suposto) e esquecer que a longa noite negra do pobo xudeu construíuse coa complicidade de cidadáns de toda Europa. Por non mencionar os campos de concentración de xaponeses en Estados Unidos... Francia resultou ser un niño de colaboradores cos Nazis e acaba de morrer un dos máis famosos.

Maurice Papon asistiu aos ocupantes de Francia na súa caza de xudeus e díxolle moitas veces Ja ao propio Führer. O máis desconcertante sexa quizais o motivo. Segundo este funcionario, digno do Cefou de Galpón de Breogán, fíxoo todo porque “era o meu traballo como servo do estado”. Tamén foi mala sorte que para unha vez que hai un funcionario traballador escolla unha actividade tan deplorable.

Para facer a historia máis sinxela se cabe, Papon, mal nome por certo, foi un activo membro da resistencia gala e incluso agochou activistas xudeus na súa humilde morada. Unha escura páxina na historia dos nosos veciños xa que ata o presidente socialista Mitterrand estivo vencellado aos Nazis.

¿A historia xulgará a Papon coma un émulo de Hitler ou coma un funcionario gris que en vez de selar permisos para instalar fábricas de polos decidía cantas familias ían ser deportadas ese día a Auschwitz? O tempo dirao. Un androide coma min, fabricado en serie con pezas intercambiables, sabe que non hai moita diferenza entre individuos. Eses homes e mulleres grises interpretaron papeis que a vida por casualidade non nos repartiu a nós. Desculpar as súas circunstancias é un exercicio de misericordia persoal. Sen embargo louvar aos valentes, tantas veces no ostracismo, que foron contracorrente nas circunstancias máis adversas resulta unha obriga dos que desfrutamos da liberdade grazas ao seu sacrificio.