Resistir y espabilar
ca-rallada mental de Arale Norimaki nun punto do espazo-tempo tal que 1:20 PM
2.11.2007
Ca-Ralladas anteriores
- Divertimento Inverliterario
- De físicos y petardos potenciales
- Kaurismäki y el rock n' roll
- APAGHA A LUS!!
- Salvemos a Laura e ás Testemuñas de Jehová
- Se fue uno de los grandes
- Un androide queimado en Barcelona
- Pupa nos petos
- Que Quevedo me perdone...
- Adicado a tódolos frikis do mundo
10 Comments:
Eu e un amigo quedamos, non sei se é a palabra, consternados despois de ver unha das primeiras obras deste director en Localia hai pouco: Dazed and confused.
Se resulto un dos agraciados co premio do entremento literario comentarei o por que.
Si tou intentando presionar ao xurado.
Vaia... eu aínda non vín nada do señorito -alén do que amosas aquí-, anque xa me picou o vezo para botarlle o dente... Anque como en Santiago non dispoño de televexo (un ten que facer milagres para poder ver o capítulo semanal de 'House') non poderei ver as cousas en Localia...
Probarei co E-Mule...
traes dúas esceas que son dous cantos dunha moeda, a da inconformidade. No caso do mozo exprésase como rabia alí onde hai algo inadmisible para el, un entorno insoportable. E non reprime nin fuxe desa realidade, enfróntase a ela.
No caso do vello é a constatación do sentimento de "ser aparte" na sociedade. a súa teoría do superchimpancé é un pouco así, non sei eu esas distancias das que fala, como as mediría ou que patrón ven de utilizar. O feito é que ese sentimento está aí.
Dende logo se algo é é expresivo. Moi boa achega.
coincido, parécenme estupendos. Teño que confesar que nada sabía disto, pero interésame moito.
Cando se toma conciencia do que ocurre o noso alrededor, xa non se pode dar marcha atrás. Alguen collera o testigo para transformalo nun mundo mellor.
Unha aperta
Muy buenos si.
SalU2 robota ...
Moi bo o segundo, sobre todo. A riqueza dunha persoa mídese polos valores que crea non polos ceros da súa conta corrente. Quedo con esa reflexión.
Aqui me tem você rainha dos chirimbolos, obrigado pola sua presência no meu blog. Aguardo que superara os problemas psicológicos causados por tanto amor de vídeo-clip e volva a visitar-nos a breve que seguro teremos mais diversom e confetti.
Um saudo afectuoso!
nadador, non coñecía eu esa peza que de seguro toma o nome da canción dos zeppelin, pero xa lle botarei un ollo. No de presionar, difícil o ten.
fravernero, no e-mule hai moito de linklater así que se ten computadora propia e unha liña decente de seguro que pronto estará profundizando na producción deste director.
cambote, en certo modo cada fragmento da peli, como os dous que colguei, veñen sendo reflexos ou acusacións ao que non cadra. Mostras distintas dun incorformismo ás veces aínda embrionario. O método da rotoscopia éncargase de multiplicar o efecto expresivo.
moucho, pois xa sabes, emule, emule. Aínda que tamén tes moito material no tubo para ir abrindo boca...
brais, esperemos que si, o que non sei eu é quen, porque coido que o meu avó dicía algo así e aínda está a agardar...
elsenhor, me congratula que le complacieran. Saludos Don Federico Guillermo
mendinho, esá é unha reflexión moi boa, e tamén a de ¿que é máis característico en nós: o medo ou a preguiza?
gustavo harvey, bem-vindo ao reino dos chirimbolos e ourilocelontes. Xa superei o dos seus lonving-videos, pero espero non ter que pasar por un traume semellante na miña vindeira visita ;)
Penso que ambos dous, e nesta orde:
Primeiro, o medo.
Depois, a preguiza.
È opinião pessoal apenas.
Zverejnenie komentára
<< Home