O desvencello da merda como piar do suxeito posmoderno

A merda, como a enerxía, nin se crea nin se destrúe, transfórmase. Polo que, en termos físicos, a acción de "limpar" refírese sinxelamente ao feito de "mudar a merda de sitio".
Porén, semella que o "progreso" está a facer que as sociedades, sobretodo a posmoderna, perdan todo vencello coa súa propia merda e dispoñan de toda unha serie de mecanismos para facela "desaparecer" (case por arte de maxia) eliminando prácticamente todo vencello/responsabilidade entre os humáns e xestión da súa porcallada.
No físico dispomos de aparellos como a máquina aspiradora, que engule todo canto atopa e acumúlao nunha aséptica bolsiña que logo nós trasladaremos a outro "contenedor" para finalmente olvidármonos del. Iso, por non falar dos circuitos do Sr.Roca e do inframundo séptico.
Mesmo se un non quere responsabilizarse da súa propia merda pode pagar a un terceiro para que o faga por el. E non estou a referirme só a merda con presencia física se non aos marróns laborais e mesmo aos persoais, aínda que visto como andan as cousas, poñamos por caso na Administración, son moitos os vieiros posibles para "escorrer o vulto" de xeito eficaz e saír non só impune se non incluso gabado.

Esta perda de conciencia da nosa condición animal e o desvencello da responsabilidade cos ciclos naturais faise extensible á vida cotiá de xeito que é frecuente a actitude de agardar que alguén, ben sexa o Estado, ben sexa o compañeiro de traballo, ben sexa o WC, nos saque a merda de diante como se nós non tiveramos absolutamente ren que ver con ela.

Post inspirado vagamente polo moi recomendable documental "The Pervert's Guide to Cinema" de Sophie Fiennes e presentado polo mítico Slavoj Zizek. Deixo a segunda parte, a primeira tamén está no tubo, e quen o queira ver enteiriño: mula.

'Cinema is the ultimate pervert art. It doesn't give you what you desire - it tells you how to desire' - Slavoj Zizek