Resacas con Chopin e a muller que fumaba en pipa

As imaxes atrapalladas dunha noite en vela mistúranse con soños verosímiles pero falaces namentres deixo que a escuridade da habitación me aloumiñe. No aire, vibracións, música en directo. Mistúranse escalas, Ravel, Beethoven... hai tempo que non sona Schumann, pero o Pequecho prometeu que hoxe retomaría Chopin, un nocturno, non sei cal é, pero gústame.
Entre a pereza de erguerme a coller un libro ou un filme e focalizar a vista e o cansazo de varios días intensivos de traballo, atopo excusas abondo para ficar estarricada no leito co pensamento á deriva.

E é así como George Sand abrolla na miña caótica memoria, aquela muller que mantivo unha apaixoada e tempestuosa relación con Chopin, quen declarou que había algo dela que lle repelía e malia e todo botou os seus últimos nove anos de vida sentimentalmente vencellado a ela. Pero aínda que esta é a historia que decote se oe de Sand, non é en absoluto a causante de que hoxe me dea por falar dela.
A Baronesa Dudevant, alias George Sand, foi unha desas persoas que viviron adiantadas ao seu tempo tendo que facer un esforzo maior por se facer comprender. A súa fama como escritora salvouna da exclusión social á que estaría condeada polo seu comportamento na Francia do XIX. Casou e cando non puido máis abandonou ó seu home e marchou cos nenos para ser escritora. Vestíase como un home por cuestións prácticas e ideolóxicas, estaba máis cómoda e de paso protestaba contra á desigualdade de xénero. Estivo directamente implicada no fallido intento revolucionario de 1848, e malia que adoito se lle recrimine o seu retiro a Nohant logo do fracaso, foron os seus esforzos e a súa presión sobre Luis Napoleon os que permitiron que centos de presos políticos se libraran da pena de morte ou que se lles conmutaran as penas máis duras por outras máis leves. Foi unha autora prolífica que traballou tódolos xéneros e contribuiu á evolución da novela do XIX. A súa vida bohemia e o loubable vezo de dicir o que pensaba e cuestionar as percepcións de xénero da pomposa sociedade francesa valéronlle acusacións de todo tipo dende lesbiana a ninfómana. O Senado francés vetou os seus libros das bibliotecas públicas para garanti-la pureza das mentes cidadás. Porén, o seu xenio fixo imposible o silencio sobor da súa obra, o que permitiu que autores como Dostoievski, Proust, Flaubert ou Tolstoi foran influenciados por esta abraiante muller.